Co jakiś czas się przewija że w u
Mondfelda... więc to jest jego kawałek o poszyciu str. 94
Może nie jest to najczystszy polski, więc proszę o zgłoszenia o błędach :)
Poszycie listewkowe
1.
Poszycie klinkerowe. W tym przypadku listwy poszycia nachodzą na siebie, gdzie wyższa listwa nachodzi na niższą. Ten system pojawił się na północy. Statki wikingów, statki północnej europy ze średniowiecza i czasami jednostki dzisiejsze poszywane są metodą klinkerową.
2.
Poszycie karawelowe. W tym przypadku deski poszycia stykają się ze sobą. Poszycie karawelowe pojawiło sie w rejonie morza śródziemnego, i zdominowało budowę większych jednostek w 14 wieku.
Podwójne poszycie. Dla potrzeb modelarstwa najbardziej praktyczną metodą poszywanie dwuwarstwowe. To oznacza więcej pracy, ale zobaczycie że późniejsze pasowanie listewek jest łatwiejsze i dokładniejsze. Pierwszym etapem jest poszycie podstawowe całego kadłuba. Do tego użyj obechi lup lipy , jakieś 1.5 mm grubości i 6-8 mm szerokości. Skoro nie musisz się martwić jak poszczególne listewki łączą się ze sobą na końcach, każda listwa może byc położona na wręgach na całej długości kadłuba. Dla wzmocniena poszycia od wewnątrz możne podklejać listewki ze sobą balsą, lipą, lub obechi. Duże obłości na przykład na dziobie, powinny być wcześniej dopasowane. Niektórzy producenci oferują rożne bezużyteczne urządzenia do wyginania listew, i przy parze, która jest z reguły rekomendowana, łatwo jest sobie poparzyć palce. Najlepsza metoda to taka, jaką stosowano w historii do budowy statków, czyli woda i ogień: moczysz listwę a następnie wyginasz do wymaganego kształtu nad płomieniem świecy.
Następnie nakładana jest szpachlówla do drewna i całość szlifowana. To jest powtarzane aż znikną wszystkie nierówności, pękniecia, załamani itd. To jest jedna z podstawowych zalet poszywania podwójnego. Można poprawić niedociągnięcia i błedy bez większych problemów.
Druga zaleta to fakt że teraz można fizycznie wyrysować bieg listew poszycia. Aby to zrobić podziel wręgę w najszerszym miejscu na odcinki odpowiadające szerokości listew. Teraz możesz policzyć liczbę listew i podzielić każdą wręgę na taką właśnie liczbe odcinków. Jeśli zaznaczone punkty są połączone wupukłą listwą łączącą (batten), uzyskasz dokładne położenie biegnięcia odbojnic (strakes). Na ich końcach listwy nie powinny nigdy być cieńsze niż 0.5 ani szersze niż 1.5 raza od szerokości na śródokręciu; w zamian powinieneć wstawić ??stealers??? które zwężają się w jedną lub w drugą stronę, jak pokazano na rysunku. Kiedy już masz dokładny kształt odbojnic, można je wyciąć z pełnego kawałka drewna na poszycie lub cienkiego forniru z twardego drewna (użyto hardwood, co nie oznacza dokładnie że drewno musi być twarde... chodzi o gatunek np. balsa również należy do hardwood ... tekt ode mne :) ) i przukleić do w odpowiednim miejscu pamiętając aby obserwować teraz łączenia końców listew. Listwy w oryginale miały 20-24 stopy długości (6-8 metrów) i były ze sobą łączone jak pokazano na rysunku. Do końca 17-go wieku szerokość listew różniła się pomiedzy 18 cali a13 cali (45 a 33 cm) – im starsze tym szersze. W 18-tym wieku pomiędzy 14 a 11 cali (35cm a 27cm), a w 19-tym wieku średnia szerokość listwy wynosiła 12 cali (30cm). Grubość odbijaczy (strakes) wynosiła między 3 lub 4 cale (7.62 – 10.16cm) na dnie statku do 5-6 (12,70 – 15,24 cm) po obu stronach burt.
Treenails – drewniane gwoździe/kołki. Zdjęcie pokazuje rózne układ gwoździ na poszyciu. Linie gwoździ biegną wzdłuż oryginalnych wręg, oczywiście wiele będzie musiało być umieszczonych pomiędzy wręgami modelu. Drewniane gwoździe mają przekrój 1.5 – 2 cale (3.81 – 5.08 cm). Metalowe gwoździe na poszyciu miały rozmiar główki 5/8 cala (1.6cm) a głowy sworzni do 2.5 cala (6.35 cm) przy wysokości (5/8 cala (1.6cm). Gdzie podkładki (ang. washers... jak będzie po polsku???) były użwane ze sworzniami, miały średnicę 1.25cala (3.18cm) x średnica głowy.
