Forum Koga • Strona główna - Koga Portal - Modele - Żaglowce - Statki - Okręty - Forum modelarskie

Marzenie moje

K... ten tego.. dwa dni po wyborach a oni już mi pod oknem zaczęli stawiać pomnik Jedynego Prezydenta... stopy fundamentowe już wylane

Super !
Pieski będą miały gdzie srać i nogę do szczania podnosić .
Władza w Poznaniu obrała słuszną drogę .

Trochę przykro czytać takie wpisy na forum modelarskim. Myszorowi się nie dziwię, ale Ty Atamanie... wydawało by się żeś człowiek wykształcony i kulturalny..

Janek czy jak ktoś ma inne poglądy niż Ty to jego wykształcenie jest mniej warte od Twojego a jego kultura jest niższej jakości ? Czy tylko Twoje poglądy są jedynie słuszne ? Wybacz ale to w czasach komuny tak było.
Ja akurat te czasy doskonale pamiętam i mam nadzieję, że nigdy już nie wrócą.

Janek , mój wpis był celowo napisany takim slownictwem aby oddać to co czuje do faktu stawiania pomników takim ludzią .
Amen.


Acha , jak postawią to jeszcze ja pojade i NARZYGAM tam.

myszor pisze:Janek , mój wpis był celowo napisany takim slownictwem aby oddać to co czuje do faktu stawiania pomników takim ludzią .
Amen.


Acha , jak postawią to jeszcze ja pojade i NARZYGAM tam.

I tu, masz Zdzislawie kulturę i wykształcenie.

Nie będę ciągną tematu.
Janek Ty to jak Prezes jedynej i slusznej partii .
Oceniasz ludzi po paru slowach pisanych .
Ja zawsze mówię i pisze to co mam na sercu i lubię kurwami posłać . Sorry , ale taki mam charakter .
Dlatego jestem wolny i nie mam nikogo nad sobą co mnie rozlicza jak co niektórzy prezesi.
I tak Cię lubię

Stały sobie w parku dwa posagi, naga kobieta i nagi mężczyzna. Ustawiono je tak, że patrzyły na siebie wzrokiem, w którym można było odczytać nutę pożądania. I stały tak lata i dziesięciolecia całe, i w upał i w słotę, pod deszczem i w słońcu, pod opadającymi jesiennymi liśćmi i wśród wiosennych tulipanów. Aż pewnego dnia zjawił się w parku dobry anioł, spojrzał na posagi i powiedział:
- Za to, że tak dzielnie przez całe lata w tym parku stoicie, ożywię was na pół godziny. Będziecie mogli zejść z cokołu i zrobić, co tylko zapragniecie.
Cud się dokonał. Posągi zeszły z cokołu, chwyciły się za ręce i czym prędzej pobiegły w pobliskie krzaki, z których wkrótce zaczęły dobiegać pomruki i okrzyki rozkoszy. Wreszcie z krzaków ponownie wynurzyła się para posągów:
- Ach, jak cudownie było - rzekła kobieta.
- Tak, doprawdy to wspaniałe - odrzekł mężczyzna.
Obserwujący ich z uśmiechem anioł zauważył:
- Słuchajcie, minęło dopiero piętnaście minut, macie do dyspozycji jeszcze drugie tyle!
- To co, wracamy w krzaki? - zapytał mężczyzna.
- Tak, tak, musimy koniecznie to powtórzyć! - odparła kobieta.
- No dobrze, ale tym razem to Ty trzymasz gołębia, a ja mu będę srał na głowę!