Forum Koga • Strona główna - Koga Portal - Modele - Żaglowce - Statki - Okręty - Forum modelarskie

W czasie gdy Groźny czeka na sprzyjające warunki do cyknięcia galerii na wodzie, ja zabrałem się za gromadzenie dokumentacji do mojego kolejnego projektu, czyli Kutra Zwalczania Okrętów Podwodnych projektu 918M. Nie piszę, który konkretnie buduję, bo tego jeszcze nie wiem, ale z pewnością wyjdzie w trakcie budowy - po prostu zobaczę do którego z kutrów mam najwięcej fotek. Początkowo myślałem, że z budową ruszę na wiosnę lub latem ale nie spodziewałem się, że w tak krótkim czasie uda mi się zebrać tak okazałą dokumentację za co serdecznie dziękuję Panom :
Jackowi Krzewińskiemu
Tomaszowi Grotnikowi
Stanisławowi Bieli
Markowi Twardowskiemu
Nieocenionym źródłem jest także "Dokumentacja zdawcza kutra pościgowego projektu 918M", czyli tzw. plany stoczniowe pozyskana z Archiwum MW.
Zgromadzone materiały zamierzam wykorzystać najlepiej jak tylko potrafię a efekt mam nadzieję, że nie będzie gorszy jak w poprzednich dwóch modelach i na wodzie będzie się prezentować mniej więcej o tak:


Podstawowe dane taktyczno - techniczne:
- długość 28,85 m;
- szerokość 5,80 m;
- zanurzenie 1,38 m;
- wyporność pełna 93,530 t;
- zasięg 340 Mm przy prędkości 25 w;
- autonomiczność 5 dób;
- prędkość maksymalna 27,8 w;
- załoga 12;
- uzbrojenie:
2 x I wyrzutnie OTAM-53 torped samonaprowadzających się akustycznie SET-53M przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych;
1 x II 23 mm armata okrętowa ZU-23-2M Wróbel-1;
stacja hydrolokacyjna MG-329.
Model, jak poprzednie, powstaje w skali 1:50 i z tego powodu będzie stanowić dla mnie nie lada wyzwanie. Piorun wypierał 3 kg, Groźny 2 kg a kuter, wg obliczeń, tylko 700 g. Właśnie z powodu masy odpada metoda słomkowa stąd zamierzam zbudować swój pierwszy kadłub z laminatu. W tym celu zbuduję kopyto, na podstawie którego następnie wykonam formę i kadłub docelowy.
Pierwsze fotki rodem z Małego Modelarza




Pozdr
Piotr

Zasiadam i oglądam.
A propo wyporności, to nie jest tak źle, mój PT-15 waży 720 g do pływania i musiałem go jeszcze dobalastować dwoma starymi paluszkami NiCD

Kadłub/kopyto pokryty listewkami o szerokości 5mm i grubości 1,5mm:


Teraz najgorsza robota, czyli smród i pył...
Pozdr
Piotr

Kadłub wyszpachlowany i pokryty podkładem:


Żadnej filozofii tutaj nie było. Użyłem szpachli Novola - najpierw niebieskiej z włóknami szklanymi a potem zielonej - wykańczającej. Po wyszlifowaniu prysnąłem Motipem, żeby wyłapać niedoróbki, które naprawiam szpachlą humbrola i na koniec jeszcze raz Motip.
Teraz na wagę:

Jak widać masa kadłuba przy wyporności trochę ponad 700 gramów, nieakceptowalna. Fakt, że trochę dorzuca się ożebrowanie wewnątrz, którego normalnie by nie było ale nawet jeżeli kadłub ważyłby 300 g to i tak wg mnie za dużo.
Przy okazji drobnych prac przy Piorunie - porównanie wielkości:

Teraz czas zamówić żywicę, wosk i matę.
Pozdr
Piot

Dzień dobry na wiosnę
Dzisiaj pochwalę się pierwszym swoim modelarskim laminowaniem
A mianowicie powstała forma do odbicia kadłuba.
Nic nowego nie wymyślałem tylko chciałem zrobić tak żeby wyszło dobrze i nie śmierdziało
Żeby nie śmierdziało to kolega forumowy nasz Futaba polecił żywicę L285+H285 i przyznaję, że był to strzał w dziesiątkę za co wyżej wymienionemu dziękuję! Żywica w ogóle nie śmierdzi i robi się nią komfortowo.
Ale krok po kroku:
1. Na pokład wyszlifowanego kopyta nakleiłem płaty polistyrenu 1,5 mm. Szpary pomiędzy płatami a kadłubem zakleiłem szpachlą humbrola i wyszlifowałem a na koniec prysnąłem 2 warstwy podkładu motip.
2. Na tak przygotowane kopyto naniosłem kilka warstw wosku/rozdzielacza cire 827. Po każdej warstwie polerując bawełnianą szmatką od serca aż kadłub elegancko błyszczał.

Tutaj popełniłem pierwszy błąd ponieważ okazało się, że jednak za mało naniosłem na lustrze (pawęży) a na dziobie starłem, co spowodowało przyklejenie się podkładu do formy i w efekcie śmierć kopyta
3.Przygotowałem żelkot, czyli żywicę wymieszaną z talkiem technicznym tak, aż patyk w niej stał Następnie nałożyłem na kadłub i poczekałem aż żywca zżeluje na tyle aż przestanie przyklejać się do palca tylko pod naciskiem uginać.

4. Teraz nakładanie maty. Mata 150g. Położyłem ze 3 albo 4 warstwy (tak mi się wydaje) przyklepując każdą warstwę dokładnie pędzelkiem z żywicą.

5. Odczekałem 24 h i przystąpiłem do operacji wyciągania. Niestety ze względu na niedokładne woskowanie kopyto musiałem wyrwać kończąc jego żywot.

6. Tam gdzie zostało trochę szpachli z kopyta czy podkładu usunąłem bardzo delikatnie płaskim nożykiem a następnie wyczyściłem zmywaczem do farb mr. color (po uprzedniej próbie). Okazało się, że zmywacz nie wchodzi w reakcję z żywicą i pięknie usunął mi pozostałości wszelkich zabrudzeń. Tak wygląda to z bliska:



Teraz zgodnie z radą ArturaN odczekam jakieś 2 tygodnie i zabiore się za laminowanie docelowego kadłuba.
Pozdr
Piotr

Heloł!
Powiedziało się A to trzeba powiedzieć B, czyli czas na odbicie kadłuba w kopycie.
Zatem po kolei bo tak łatwiej no i jak zapomnę to kiedyś sam sobie tu przypomnę
Przesmarowałem kopyto porządnie pastą Cire 827. Nałożyłem 5 warstw, z czego 4 wypolerowałem a piątą, ostatnią zostawiłem nie spolerowaną, a potem prysnąłem na to podkładem Motipa. Zdjęcie poniżej pokazuje po wypolerowaniu 4tej warstwy ale przed położeniem piątej i pryśnięciem podkładem.

Następnie jakąś godzinę, półtorej po nałożeniu podkładu przystąpiłem do laminowania. Przygotowałem sobie trzy pojemniki z żywicą L285. W jednym 20g zywicy i 8g utwardzacza wymieszane z talkiem. W drugim 100g żywicy i 40g utwardzacza i w trzecim 50g żywicy i przygotowane ale nie dodane 20g utwardzacza. To w pierwszym pojemniku z talkiem przygotowałem najwcześniej, żeby najszybciej zaczęło żelować. Jak zaczęło żelować to palcem uzupełniłem tym wszystkie zakamarki tj. dziób, ranty przy pokładzie, ranty przy pawęży rufowej oraz stępkę. Ważne żeby weszło w zakamarki i nie spływało, bo są to miejsca gdzie tkanina może nie dojść. Także odpowiednio wcześniej przygotowałem sobie paski tkaniny 50 i 160. Docięta tak żeby położyć 1 warstwę 50tki i dwie 160tki. Przystąpiłem do laminowania używając żywicy z pojemnika drugiego. Malowałem kadłub cieniutką warstwą żywicy i dociskałem następnie okrągłym pędzlem tkaninę tak żeby ją przesączyć i nie dopuścić do powstania pęcherzy powietrza. Zaraz jak tylko skończyłem kłaść warstwę 50tki zacząłem 160tkę dokładnie w ten sam sposób. Pod koniec kładzenia warstwy tkaniny 160 żywica z drugiego pojemnika już zaczynała mi żelować (ciągnęła włosy z tkaniny) i wtedy dodałem utwardzacza do pojemnika trzeciego, wymieszałem porządnie,wziąłem nowy pędzel (kupiłem dwa najtańsze z supermarketu na jednorazówki), dokończyłem kładzenie drugiej warstwy i w ten sam sposób położyłem trzecią i tyle.

Kadłub wyciągnąłem po jakichś 12tu godzinach. Zacząłem od delikatnego odrywania burt od kopyta w stronę wnętrza kadłuba, tam gdzie się dało. Potem wziąłem starą kartę telefoniczną, taką sprzed 20 lat (cienka, giętka i nie rysuje) i wkładałem pomiędzy burty i kopyto coraz głębiej od dziobu do rufy tyle na ile się dało. Potem delikatnie podważyłem dziób i kadłub wyskoczył.

Z kopyta prosto na wagę i...165 gramów
Oczywiście gdyby mieć komorę próżniową albo bardziej nabitą rękę w temacie to by pewnie się zjechało z masą i więcej ale i tak jestem bardzo zadowolony z wyniku

Kilka zbliżeń:




No i grubość kadłuba

Patent na wykonanie formy i kadłuba zapożyczyłem od Artura Napiórkowskiego (ArturN) za co jeszcze raz dzięki. Najbardziej zastanawiało mnie pryskanie motipem przed laminowaniem na niewypolerowaną pastę. Jak się później okazało żywica związała się z podkładem wyrównując fakturę tkaniny dzięki czemu kadłub jest gładki i po niewielkich poprawkach będzie gotowy do malowania (oczywiście po doklejeniu pokładu).
To tyle na dziś.
Pozdr
Piotr

Ależ piękną katastrofę zanotowałem...
Tak sobie buduję i buduję okręcik... Wszystko elegancko aż do momentu gdy pozyskałem plany w wersji papierowej (bo wcześniej pracowałem na wersji cyfrowej). No to jak się ma plany papierowe i to w 1:50 to aż się prosi przymierzyć kadłub do kartki. Przymierzam i ...Las krzyży...Coś mi model jakiś taki za krótki wyszedł...Przymierzam drugi raz i ...Utwierdzam się w przekonaniu, że las krzyży...To biorę linijkę, zdejmuję wymiary kadłub modelu zamiast około 575 mm długości (bez odbojnicy) mierzy 545 mm, szerokość zamiast 112 mm (bez odbojnicy) 105 mm... Dałem sobie dwa dni na ochłonięcie i ogarnięcie się, po czym zacząłem szukać gdzie dałem ciała... Dzisiaj wydrukowałem wszystko po raz drugi i znowu model na kartce za krótki a w komputerze ok...Okazało się, że po zapisaniu plików corelowskich w format pdf, obraz w pdf jest automatycznie pomniejszany o kilka procent... Nie wiem z czego to wynika i dlaczego ale wyłapałem to kiedy raz z rozpędu druknąłem jeden arkusz wręgów prosto z cdr...
Tak to wygląda:

Gotowy kadłub z laminatu jest w skali około 1:53 a pomniejszenie wszystkiego do tej skali jest dla mnie nieakceptowalne. Jak wszystko w 1:50 to w 1:50 dlatego trudno, zaczynam budowę kadłuba od nowa.
Pozdr
Piotr

Piotruś, śmiem twierdzić że zgubiła Cię rutyna ale przyznam się że wczoraj o mały włos a popełnił bym ten sam błąd. Skalowałem elementy w Corelu i słałem od razu na drukarkę, jednak coś mnie tknęło by zwymiarować jeszcze wydruki i zaskoczenie - wymiary nie te jakie ustawiłem w pliku. Poprawiłem wymiary i w końcu wydruki wyszły poprawne a od teraz każdy wydruk będę mierzył.

Tomuś, może i zgubiła mnie rutyna, bo z pewnością popełniłem błąd ale ludzką naturą jest popełnianie błędów, natomiast nie każdemu łatwo przychodzi się do nich przyznać, na dodatek publicznie. Traktuję to jako lessons learned dlatego uważam, że warto o tym napisać na forum. To jest pierwszy mój model robiony całkowicie cyfrowo w Corelu. Oba poprzednie zaczynałem od wydrukowania planu generalnego na A1 i porównywania wszystkiego co przeszło przez drukarkę z planem generalnym.

Tomasz_D pisze:Skalowałem elementy w Corelu i słałem od razu na drukarkę, jednak coś mnie tknęło by zwymiarować jeszcze wydruki i zaskoczenie - wymiary nie te jakie ustawiłem w pliku.

Nie tu popełniłem błąd. Wcześniej drukowałem wszystko bezpośrednio z corela bez zapisywania w formacie pdf i wymiary się zgadzały. Tym razem doszedłem do wniosku, że warto zapisać w pdf bo wówczas można otworzyć i druknąć z prawie każdego kompa, takie flexibility. Druki próbne kutra robiłem bezpośrednio z cdr, sprawdzałem wymiary i wszystko się zgadzało. Niestety druki ostateczne wydrukowałem chwile później już z plików pdf i nawet przez chwilę nie pomyślałem o tym, że wymiary mogą się zmienić, zwłaszcza, że na pierwszy rzut oka absolutnie tego nie widać...Mea culpa i tyle. Zamówienie na materiały złożone, do połowy maja postaram się osłomkować kadłub, w międzyczasie będę pracować przy nadbudówce i wyposażeniu pokładu.
Pozdr
Piotr

Odświeżam po dłuższej przerwie.
Niestety ciężko jak zwykle z czasem ale robię co mogę, żeby pchać ten modelarski obornik do przodu
Powstało drugie kopyto:

Rzeźbi się maszt:


No i początki armatki:

Z kadłubem cofnąłem się do wpisu z 30 marca b.r., tak więc o ile nie powstanie coś z pokładu, to relację unacześnię jak już będę miał gotowy kadłub.
Pozdr
Piotr