Forum Koga • Strona główna - Koga Portal - Modele - Żaglowce - Statki - Okręty - Forum modelarskie

No dobra, przyznam się. Od jakiegoś czasu, być może od roku też coś kleję. Znaczy, jak mam czas i jeszcze jak mnie wena tfórcza najdzie, to coś tam podłubię. Po Osebergu zerkałem na rożne łajby i zastanawiałem się coby tu poważniejszego, ale jednocześnie nie za skomplikowanego spróbować zbudować. No i wybór padł na taką sobie XVII wieczną fregatę. Ja tam jakiś zaawansowany modelarz nie jestem, technikiem ani inżynierem też nie, ino taki sobie humanista, więc chciałem model który jako tako uda mi się skleić po poprzednich doświadczeniach, ale też taki który będzie miał conieco, ale nie za dużo jakichś wymagających gimnastyki elementów. Model ten to nie jakiś Victory czy inny Royal jakiś tam, ale mimo wszystko trochę skomplikowanych motywów jest, czyli to o co mi chodziło. Zacząłem się rozglądać za planami, udało mi się wypatrzeć na fajfoklockim Ebayu orginalne plany Corela, zakupiłem i zabrałem się za robotę. Na początek był szkielet, potem poszycie pierwsze, na to poszycie drugie … i tak zeszło może z pół roku budowy..
Trójmasztowa fregata Berlin zbudowana została dla pruskiego Kurfirsta w holenderskiej stoczni w Zeelandii w roku 1674. Fregata miała 80 stóp (22,65 m) długości i 22 stóp (6,23 m) szerokości, uzbrojona była w 15 armat: 10 armat 4 -funtowych, 2 armaty 3 –funtowe i 3 armaty 2 –funtowe (choć z planów wynika, że miała 16 harmat – 10 na dolnym pokładzie, 2 na górnym pokładzie, 2 w tylnym kasztelu i 2 na rufie). Załoga liczyła 50 -100 oficerów i marynarzy. Pierwszym dowódcą fregaty był Holender Cornelius Reers.
Model jest w skali 1:40

Pięknie, pięknie, prosimy o więcej fotek

Tak coś czułem, że Ataman coś dłubie po cichu. No i dobrze to wygląda.

Z poszyciem kadłuba jakoś poszło… do momentu zabawy z tylnym kasztelem. W planach jest cały kadłub poszyty na styk. Ale oglądając modele wykonane przez różnych modelarzy, dostępne w sieci widziałem, że niektórzy tylny kasztel pokrywali na zakładkę (może dysponowali innymi planami?). Taka holenderska maniera, repliki Batawii, Prins Willem tak mają, Vasa tak ma, no i na innych okrętach XVII w też tak jest. Więc stwierdziłem, że i ja zrobię na tylnym kasztelu poszycie na zakładkę. Jak to zrobić? Ano prosto: listewka ma niecałe 2 mm grubości, ustawiamy prowadnicę 1 mm od piły, piłę wysuwamy ok 1,5 mm ponad blat, przepuszczamy listewkę przez piłę dociskając do prowadnicy o mamy ładne nacięcie które pozwoli równo ułożyć listewki na burcie, tak jak na rysunku. Proste prawda? A gó… znaczy guzik prawda! Teoretycznie wszystko powinno być OK, ale w praktyce trudno prosto, równo przepuścić listewkę, listewka podskakuje, nacięcie wychodzi nierówne. Możnaby nad samą piłą mocno docisnąć, wszak wystaje tylko półtora milimetra. Ale jak paluch się omsknie, to płytko bo płytko, ale rozharatany będzie mocno. Ja tam taki ryzykant nie jestem. Ale mimo to postanowiłem z tak przygotowanych listewek zrobić poszycie. No i wyszło jak wyszło…, znaczy nie wyszło tak, aby mnie zadowoliło. No to trza było wszystko zerwać i obmyślić sposób na zrobienie tego tak, aby mi się podobało.
Pogłówkowałem i wymyśliłem. Zrobiłem nacięcie na wysokość i grubość listewki w klocku drewnianym, klocek ściskiem dociśnięty do prowadnicy, nacięcie nad piłą wysuniętą o 1,5 mm nad blat, przesunięte tak, aby piła brała tylko połowę szerokości listewki, no i przepuszczałem listewkę przez szczelinę w klocku… i wychodziło bardzo akuratne nacięcie. Po przyklejeniu do burty listewki układały się w zadowalający sposób… ale coś mi tu nie pasowało. Znów zabrałem się za przeglądanie fotek z modelami z takim poszyciem kasztelu i Eureka… Za wysoko zacząłem przyklejać poszycie na zakładkę, powinno się zaczynać na wysokości końca burty na śródokręciu, a ja zacząłem jeden „ząbek” wyżej. No to trza było znów zrywać i po raz trzeci oklejać kasztel. Tym razem skutecznie.

No proszę. Miód na moje oczy
Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy i żałuję że robisz metodą Amazon Prime (w odcinkach co jakiś czas) a nie metodą Netflixa (cała relacja na raz...) Chociaż może to i lepiej, bo rozrywka na dłużej.

No cóż.. Jak już zacząłem relację, to wypadałoby raz po raz raportować, co tam z modelikiem się dzieje. No to dziś trochę o zabawie z ambrazurami. Najpierw korzystając z takiej samoróbki-pomocy naukowej, wykreśliłem linie wyznaczające poziom tych dziur. Ale jak zacząłem dłubać to coś trudno było wydłubać ładne kwadraty. Wymyśliłem więc, że ponaklejam dodatkowe pomoce naukowe. I pomogło, udało się w miarę równe kwadraciki wydłubać. Oczywista, trza było raszpelkiem toto jeszcze pogłaskać aby uzyskać w miarę równe kwadraciki. Potem należało w te dziury wsadzić dodatkowe rameczki. No to skleiłem se listewki w taką kwadratową rurę z zamiarem pocięcia na paski, które utworzą mi potrzebne ramki. Jednak miałem obawę, że jak będę przepychał toto przez krajzegę to może mi się rozlecieć, wszak sklejone jest tylko krawędziami. Więc wzmocniłem toto wkładając w środek listewkę o przekroju kwadratowym dopasowaną do wewnętrznego wymiaru tej mojej konstrukcji. No i dało się bez problemu pociąć to krajzegą (proxxon FET) na ładne rameczki.

Trzeba było zrobić wrota do tej stodoły. Trochę musiałem pogłówkować i pokombinować jak zrobić futryny, jako, że one zaokrąglone. Gięcie na mokro i na gorąco nie dawało pożądanego efektu. Więc wymyśliłem sobie taką pomoc naukową. Po wstępnym gięciu kolbą na mokro i gorąco wkładałem taką wygiętą listewkę w jedną część "pomocy naukowej", dociskałem drugą częścią, potem jeszcze ściskiem.. no i po jakimś czasie miałem odpowiednio ukształtowaną futrynę.
Żeby nie było, że to takie proste, musiałem takich wygiętych listewek trochę napsuć... a właściwie same się psuły, na łuku zdarzało im się pękać. Ale w końcu trzy wyszły jak należy, wygięte bez pęknięć, no i wrota można było osadzić w stodole