Dopisek: dlaczego odnoszę wrażenie, że modele kartonowe traktowane są jak "sklejanki" a zestawy drewniane jako "świetny materiał wyjściowy do dalszych modyfikacji".
To na rysunku to z dokumentacji brygantyny Lexington (1776-1777) czyli czasowo bardzo podobnie a i szkutnicy mieli ze sobą kontakty.
Przepraszam- doublepost. Tu masz link http://www.lombardsnest.com/www.briglex.org/ , w rozdziale XII jest o mocowaniu kotwicy. Nie wiem czy się przyda- to w końcu nie francuska jednostka- ale zawsze coś tam.
Teraz tylko pisanina :dry:
Cały problem, który starałem się opisać w poprzednim wpisie sprowadza się do tego rysunku (powiedzmy, że tak to obecnie chcę wykonać):
Po prostu cały czas nie mogę uwierzyć, że linę, którą nazwałem "pomocniczą" topiono razem z kotwicą a potem wciągano na pokład, zahaczano na wsporniku i podciągano na niej kotwicę. Jeżeli ktoś nie napisze "tak to tyła tradycyjna metoda w marynarce francuskiej" będę uważał, że moja modyfikacja ma sens B)
Rado - na schemacie chodziło mi o sam moment podciągania kotwicy na odcinku "powierzchnia wody - nadburcie" (czyli wykorzystanie kotbelki, aby uchronić burtę przed kontaktem z kotwicą). Oczywiście potem jeden z zębów zostawał przywiązany do ławy talrepowej. Inna sprawa, że jeżeli kotwica zostawała podwieszona na tym haku, to nie mam koncepcji jak ją można było rzucać :D Wychodzi na to, że albo rozwiązanie Shipyardu, albo tradycyjny cathead stopper. Sam cathead stopper już by coś dawał przy podciąganiu kotwicy nad wodę, bo jak dobrze pamiętam maszyny proste to zmniejszyłby potrzebną siłę o połowę. I rzucenie kotwicy byłoby proste bo polegałoby na zwolnieniu jednego końca cathead stopper
